|
|
Zaman Yolculuğunu Araştırma Merkezi © 2005 Cetin BAL - GSM:+90 05366063183 -Turkey/Denizli Zamanda Yolculuk
Kozmolojideki en korkutucu kavram,
karadeliklerin dibinde yatmaktadır: Mutlak tekillik. Deliğin içine düşen
herhangi bir şey, tekliğin içinde yok olmaktadır. Sonsuz yoğunluk ve
küçüklükte bir iğne deliği haline gelmektedir. Uzayın ve zamanın varlığı
bile yok olmaktadır. Dışarıdaki evrende kalan tek şey, mutlak
karanlıktan oluşan bir küre, ölen yıldızın yerçekimsel hayaletidir. Bu
küre bir tür ufuk çizgisidir ve dipsiz kuyunun başladığı yeri belirtir.
Bu olay ufku, maddeden ve hatta
uzay-zamanın büzüşmesinden de oluşmamıştır, sadece bir alandır. İşte bu
benzersiz alanın içindeki çekim gücü o kadar büyüktür ki, hiçbir şey
buradan kaçıp kurtulamaz. Olay ufkunun çapı birkaç metre olsa da, mutlak
hiçliğin devasa çekim gücü, ölçülmesi mümkün olmayan derinlikte bir
delik yaratmış olabilir. Gökbilimciler, bu tür elle tutulamayan
nesnelerin gerçek evrende varlığına dair kanıtlar olduğunu
düşünmektedir.
Doğrudan bir karadeliğin içine
düşüldüğünde, nelerin olacağı gerçekten bilinmemektedir. Bu koşullar
altında, uzayda, evrenin yaratılışında olduğu gibi daha da tuhaf şeyler
olması olasıdır. Nitekim bazıları, genel olarak mutlak hiçlikten
kaçabilmenin ve yeniden başka bir yere çıkabilmenin olası olduğunu ileri
sürmüştür. Bu düşünce, dairesel hareket eden bir karadeliğin içinden
geçildiğinde, yeni bir evrene, yeni bir boyuta çıkılacağını savunur.
Ancak, temel fizik yasaları, karadeliğin merkezinde uzay ve zamanın
sonsuza kadar karıştığı ve içine giren maddenin yok olduğu bir alanın
varlığına işaret etmektedir. Peki bu böyle olmak zorunda mıdır?
Kontrol edilebilen karadelikler,
fizik yasalarını aşmanın bir yolu olduğuna ilişkin spekülasyonlar,
bilim-kurgunun dönüm noktası olmuştur. İki karadelik, bir kurt deliği (wormhole)
haline getirilmek üzere birleştirildiğinde ne olur? Bir kurt deliği,
bizim boyutlarımız dışındaki bir tür üst uzayda yer alan bir tünelle
bağlanan iki ayrı delik gibi düşünülebilir. Böyle bir kurt deliği
yapabilmek için, uzay-zamanla uğraşmak gerekir. Öncelikle uzay-zaman,
mutlak hiçlik oluşturma noktasına götürülmeden bir karadelik oluşturacak
kadar bükülmelidir. İki deliği, üç boyutlu uzaydan geçen kesiksiz bir
tüple birleştirmek üzere, bir çekim tüneli ikinci tünele bağlanmalıdır.
İkinci adım, deliklerden birini, gidilmek istenilen herhangi bir yere
doğru hareket ettirmek olacaktır. Bu deliklerden biri dünyamıza yakın,
diğeri ise başka bir galakside olabilir. Tünel, son derece kısa -örneğin
birkaç metre- ve aynı zamanda içinden bir yolcu geçmeye kalktığında
yıkılabilecek kadar hassas olabilir. Yıldızlar arası kestirme bir yol
açabilmek için, iş başında olan sınır tanımaz güçleri ehlileştirebilecek
teknolojiyi geliştirmek gerekmektedir. Ancak o zaman bir galaksiden
diğerine, mesela birkaç saniye gibi kısa bir sürede gidilebilir. Bir
karadelik, sonunda mutlak hiçlik olan tek yönlü bir cadde gibiyse; bir
kurt deliği, yıldızlara açılan bir otoban olabilir.
Diğer taraftan, bazı bilim insanları
ise, bilimsel kanıtların bu yolculuğun asla olmayacağını gösterdiğini
düşünmektedir. Bu bilim insanlarından biri olan Profesör Roger Penrose,
karadeliklerin matematiğini farklı bir alana yöneltmiştir. Penrose,
karadeliklerin büyük bir atığı yok oluşa gönderdiği dönüş hareketinden,
çok büyük miktarda enerji çıkarabilmek için bir yöntem kurmuştur.
Karadeliği oluşturan yıldızlar yok oldukları sırada kendi çevrelerinde
döndükleri için, gerçek evrende birçok karadelik de kendi çevresinde
dönerek devasa kütleleriyle çevrelerindeki uzayı bir girdaptaki su gibi
karıştırıyor olmalıdır. Penrose'un enerji çıkarma işlemi, dönmekte olan
delikten güvenilir bir uzaklıkta, enerji santrali kurulmasını
gerektirmektedir. Dönmekte olan delik, çevresine, doğru açıdan bir sürü
parçacık ya da nesne fırlatır ve dönüş karmaşasının gücü, bu
parçacıkları darmadağın eder.
Karadelikler, bir bilinmeyene işaret
etmeleri nedeniyle 'korku' içeren sıfatlarla nitelendirilirler. Bilim
insanları, bu bilinmeyeni belki de anlamlı kılmak için gözlemlerine ve
araştırmalarına devam ediyorlar. Birçok kuram ortaya atılıyor ve bunlar
üzerinde fikirler belirtiliyor. Yaratıcılıkta sınır tanımayan insanoğlu,
sahip olduğu teknolojiyle yetinmeyip çok daha ileriye dikiyor gözlerini.
Karadeliklerin, enerji santralleri ya da zaman tünelleri olarak
düşünülmesinin altında yatan neden de bu olsa gerek.
|
