|
Time Travel Research Center
© 2005 Cetin BAL - GSM:+90 05366063183 - Turkey/Denizli
|
Evrenin Haritası - Ek Sözlük
Abell Kataloğu (A, ACO)
George Abell'in Palomar Gökyüzü Araştırma
plakaları üzerinde yaptığı dikkatli çalışmalar sonucu 1958 yılında
hazırladığı 2712 verimli gökada kümelerinin listesidir. Liste 1989 yılında
George Abell, Harold Corwin ve Ron Olowin tarafından daha önceki asıl
Palomar Gökyüzü Araştırması'nda kapsanmayan 1384 güney yarımküre kümesini de
kapsayacak şekilde genişletilmiştir. Liste 3 milyar ışıkyılı içerisindeki en
zengin gökada kümelerinin çoğunu içermektedir.
Abell Kümesi
Bakınız verimli gökada kümeleri, Abell Kataloğu.
Açık Yıldız Kümesi
Genellikle 20 ışıkyılından daha küçük bir bölgeye
sıkışmış birkaç yüz üyeli yıldız kümesi. Bunlar genellikle gökadaların
sarmal kollarında, yıldız oluşum bölgelerinin yakınlarında bulunur.
Açısal Büyüklük
Bir cismin görünür büyüklüğünün açı olarak ifade
edilmesidir. Derece, dakika ve saniye cinsinden ölçülür.
Anakol Yıldızı
Enerji üretmek için nükleer tepkimelerle hidrojen
yakan Güneş benzeri normal bir yıldız. Diğer yıldız tipleri arasında dev
yıldızlar, üstdev yıldızlar ve beyaz cüceler sayılabilir.
Barnard Kataloğu
-35º yükselimin (dik açıklık) kuzeyinde kalan 349
karanlık bulutsunun listesidir. 1927 yılında E.Barnard tarafından
hazırlanmıştır.
Bayer Adı
Parlak yıldızları tanımlamak için kullanılan, bir
Yunan harfi ile takımyıldız adı birleşimidir. Alfa Erboğa (Alpha Cetauri),
Epsilon Avcı (Epsilon Orionis) gibi. Sistem ilk olarak 1603 yılında Johann
Bayer tarafından kullanılmıştır. Bir takımyıldızdaki daha parlak yıldızlar
genellikle alfabenin başlangıcına yakın harfler alırken, daha sönük
yıldızlar genellikle alfabenin sonlarına yakın harfler alırlar. Birkaç sönük
yıldıza a-z arasında küçük Latin harfleri veya A-Q arasında büyük Latin
harfleri verilmiştir (p Irmak, N Yelken gibi). Ayrıca bakınız Flamsteed
Sayısı.
Beyaz Cüce Yıldız
Dış katmanlarını son derece sıcak çekirdeğini
ortaya çıkartacak şekilde fırlatan bir dev yıldızın ölmekte olan kalıntısı.
Yalnızca en genç beyaz cüceler gerçekten beyazdır, milyarlarca yıl
içerisinde yavaşça soğurlar ve renkleri sarı veya turuncuya döner (yine de
en soğuk beyaz cüceler tahmin edilenden daha mavidirler, çünkü sıkışan
hidrojen atmosfer kırmızı ışığı süzer). Evrenin yaşı 15 milyar yıldan daha
az olduğu için henüz hiçbiri bu kadar soğumamış olsa da, bu yıldızlar
sonunda ölü bir kara cüce olurlar. Beyaz cüceler, D tipi yıldızlar olarak
sınıflandırılırlar.
Birlik
Bakınız OB Birliği.
Bonner Durchmusterung
Kataloğu (BD, CD, CP)
1859-1862 yıllarında oluşturulan 325.037 kuzey
yarımküre yıldızıyla, 1886 yılında ilave edilen 134.833 güney yarımküre
yıldızını içeren bir yıldız kataloğudur. Daha sonraları iki büyük güney
yarımküre yıldız kataloğu daha gelmiştir : 1892-1932 yılları arasında
hazırlanan Cordoba Durchmusterung Kataloğu (613.959 yıldız) ve 1895-1900
yılları arasında hazırlanan Cape Photographic Durchmusterung Kataloğu
(454.877 yıldız).
Bulutsu
Yıldızlararası gaz ve toz bulutu. Parlak
bulutsular kendilerini oluşturan gazların saldığı ışığı yayar (salma
bulutsuları) veya yıldızların ışığını yansıtır (yansıma bulutsuları) veya
her ikisiyle parlar. Karanlık bulutsular, aydınlanmamış gaz ve toz bulutları
içerir. Gezegenimsi bulutsular, yıldızların firlattığı gaz
kabuklarıdır.
Büyük Gökada
Bakınız gökada.
Cüce Gökada
Genellikle bir milyonla, birkaç milyar arasında
yıldız içeren küçük gökada. Ne büyüklükte bir gökadanın cüce kabul edileceği
konusunda resmi bir ölçü yoktur, ancak çapı 40.000 ışıkyılının altındaki her
gökada cüce olarak kabul edilebilir.
Cüce Yıldız
Güneşimiz gibi çekirdeğindeki nükleer tepkimelerde
hidrojen yakan normal bir anakol yıldızıdır. En parlak cüce yıldızlar
güneşimizden çok daha büyük olabilir. Bakınız dev yıldız, üstdev yıldız.
Çubuklu Gökada
Merkezinde yıldızların oluşturduğu parlak bir
çubuğu olan gökadadır.
Dakika
Bakınız yaydakikası.
Değişen Yıldız
Parlaklığı değişen yıldız. Birçok tipi vardır,
bazı yıldızların parlaklığı dakikalar içinde değişebilirken, başkaları aylar
boyunca yavaşça değişir. Bir takımyıldız içerisinde keşfedilen ilk 334
değişen yıldıza, R Kalkan veya UV Balina gibi tek veya iki harfli bir kod
verilir. Diğer değişen yıldızlar V335, V336 vb olarak adlandırılırlar.
Örneğin, Proksima Erboğa değişen yıldız gökbilimcilerince V645 Erboğa olarak
tanınır.
Dev Yıldız
Güneş büyüklüğünde bir yıldız, birkaç milyar yıl
sonra merkezindeki enerji değişimleri dolayısıyla büyük oranda genişleyerek
hayatına son verecektir. Yüzey sıcaklığı düşer ve yıldız kırmızılaşır. Bu
durum yıldız dışı katmanlarını fırlatıp, bir beyaz cüce olmadan önce, birkaç
milyon yıl sürer. Bakınız cüce yıldız, üstdev yıldız.
Dikey Hız (Dh)
Bir nesnenin, bir gözlemciye doğru veya ondan
uzağa doğru olan hızı. Genişleyen bir evrende, daha yüksek bir dikey hıza
sahip olan gökada, daha küçük bir dikey hıza sahip olan gökadaya kıyasla
genellikle gözlemciden daha uzakta yer alır.
Durgunluk Hızı
Bir gökadanın evrenin genişlemesi nedeniyle oluşan
dikey hızı.
Düzensiz Gökada
Çok düzensiz biçimli ve belirgin bir eliptik
(oval) veya sarmal yapısı olmayan gökada.Bunlar
düzensiz (Irr) olarak sınıflandırılmaktadır.
Eliptik Gökada
Küresel veya oval şekilli bir gökadadır. E tipi
olarak sınıflandırılırlar ve şekilleri tip E0'dan (dairesel), tip E7'ye (çok
eliptik) kadar değişir.
ESO Kataloğu (ESO)
ESO/Uppsala Gökada Kataloğu. 1982 yılında, -20°
yükselimin güneyinde kalan 18.422 parlak gökadayı listeleyecek şekilde
basılan UGC kataloğuna ilavedir. UGC ve ESO
kataloglarının -2,5° ve -20° aralığındaki yükselim bölgesini kapsamadığını
dikkate alınız.
Eşlek Konsayıları (SA,
DA)
Gökbilimciler tarafından en çok kullanılan konsayı
sistemidir. Dünyamızın enlem ve boylamının gökyüzüne yansıtılmış
eşdeğeridir. Tek farkı enlemin yükselim, boylamın ise sağ açıklık olarak
isimlendirilmesidir. Tarihsel sebeplerle, sağ açıklık derecelerle değil, 360
derecenin 24 saatle ifade edildiği saatlerle ölçülmektedir. Bir diğer sorun,
bu konsayı sisteminin zamanla çok yavaş ilerlemesidir. Mesela 1950 yılı için
belirlenmiş yıldız konumları, 2000 yılı için belirlenmiş olanlardan çok az
fark eder.
Flamsteed Sayısı
Çıplak gözle görülebilen yıldızları tanımlama için
kullanılan ve bir sayı ile bir takımyıldız adından oluşan birlikteliktir.
Sayılar, John Flamsteed'in 1725 yılında yayınlanan yıldız kataloğuna
uyarlanmıştır. Çıplak gözle görülebilen her yıldızın bir Flamsteed sayısı
olmadığı gibi, güney yarımkürenin en güneyinde yer alan bir çok yıldızın da
bir Flamsteed sayısı bulunmamaktadır. Bakınız Bayer adı.
Frank Ross
1925-1939 yılları arasında yüksek özdevinimli
yıldızları araştırıp, 1070 yakın yıldızı listeleyen bir gökbilimci.
Gezegenimsi Bulutsu
Sıcak bir beyaz cücenin çevresinde genişleyen bir
gaz zarfıdır. Bu bulutsu, dev yıldızın ömrünün sonlarında, çekirdek büzülüp
yıldızın dış atmosferini fırlatarak hem beyaz cüce, hem de bulutsuyu meydana
getirirken oluşur. Merkezdeki beyaz cüceden gelen güçlü ışıma, bulutsunun
parlamasına yol açar. Gezegenimsi bulutsular 50 bin yıl içerisinde
dağılırlar. Gezegenimsi bulutsular olarak adlandırılırlar, çünkü ilk
gökbilimcilere biraz gezegen gibi gözükmüşlerdi.
Giclas Kataloğu (G)
1970'lerde hazırlanıp, yüksek özdevinime sahip
11.747 yıldızı içeren Lowell Özdevinim Araştırma Kataloğu'na (Lowell Proper
Motion Survey Catalogue) verilen genel isim.
Gliese Kataloğu (Gl,
Wo, GJ)
W.Gliese tarafından (ve daha sonraları H.Jahreiss)
1957, 1969 ve 1993 yıllarında derlenen üç yakın yıldızlar kataloğuna verilen
genel isim. 25 parsek içerisinde yer alan 3803 yıldızı listeleyen üçüncü
katalog, yalnızca ön hazırlık şeklinde yayınlandı.
Gökada
Milyonlarca veya milyarlarca yıldız içeren çok
geniş bir yıldız topluluğu. Dört temel gökada çeşidi
vardır. Eliptik (oval) gökadalar, merceksi
(mercimek) gökadalar, sarmal gökadalar ve düzensiz gökadalar. Bizim
gökadamız 200 milyar yıldız içerir, ancak en büyük gökadalar trilyonlarca
yıldız içermektedir. Bakınız cüce gökada.
Gökada Grubu
Birbirlerine yerçekimi ile bağlanmış gökadalar
topluluğu."Grup" terimi genellikle onlarca gökadadan oluşan küçük
topluluklara karşılık gelirken, "küme" terimi çok daha büyük gruplaşmalar
için kullanılır.
Gökada Konsayıları (b,
e)
Gökada düzleminin temel alındığı bir
konsayı sistemidir. Güneş merkezlidir ve enlem ile boylamın sıfır noktaları
tam olarak gökada merkezine dönüktür. Gökada konsayıları için kullanılan
semboller b (boylam - l longitude) ve e (enlem - b latitude)'dir. Gökada
enlem ve boylamının sıfır noktası SA = 17s45dk37sn, DA = -28°56'10", gökada
kuzey kutbu ise SA = 12s51dk26sn, DA = +27°07'42"dir (2000 yılı dönemi
konsayıları).
Gökada Kümeleri
Gökadaların çekim gücüyle bağlanıp, bir
araya toplanmasıdır. "Küme" terimi genel olarak onlarca veya yüzlerce
gökadanın birlikteliğini ifade eder. "Grup" terimi ise çok daha küçük
birliktelikler için kullanılır.
Gökadamerkez Konsayıları
Bu sistemin gökada merkezine ortalı olması hariç,
gökada konsayıları sistemiyle aynıdır. Gökada merkezine olan uzaklıkla
ilgili küçük belirsizlik, bu sistemin yaygın olarak kullanılmasının önündeki
engeldir.
Gök Birimi (GB)
Dünyamız ile Güneş arasındaki ortalama uzaklık. Bu
birim 149.597.871 km'ye eşittir. Genellikle bir güneş sistemi içerisindeki
veya çoklu yıldız sistemlerinde yıldızlar arası uzaklıklar için kullanılır.
Görsel Parlaklık
Görünür parlaklık için bir başka isim.
Görünür Parlaklık
Gökteki yıldızların parlaklığını belirtmek için
kullanılan bir sistemdir. Daha parlak yıldızların daha düşük değerleri
varken, daha sönük yıldızların daha büyük değerleri bulunur. Dev
teleskoplarla görülebilen en sönük cisimler +30 kadirlik parlaklığa
sahiptir. İyi bir taşınabilir teleskop +15 kadire kadar gösterebilir.
Dürbünler +9 kadire kadar gösterirken, çıplak gözle fark edilebilen en soluk
yıldız +6 kadirdir. Çok parlak cisim negatif kadir değerlerine sahiptir. En
parlak yıldız -1,4 kadir, dolunay -12,7 kadir ve öğle güneşi -26,8 kadir
değerlerine sahiptir.
Güneş Sistemi
Bir yıldız ve yörüngesinde dönen gezegenler,
uydular, göktaşları, kuyruklu yıldızlar.
Harvard Düzeltilmiş Katalog
(Harvard Revised Catalogue) (HR)
Bakınız Parlak Yıldız Kataloğu (Bright Star
Catalogue).
Henry-Draper Kataloğu
(HD)
1918 ve 1924 yılları arasında hazırlanan ve
272.150 yıldızın tayf sınıflarını içeren bir katalog.
Hipparcos Kataloğu (HIP)
1989'da fırlatılan Hipparcos uydusunun incelediği
118.218 yıldızın kataloğu. Uydu, 1000 ışıkyılı içerisindeki onbinlerce
yıldızın kesin uzaklıklarını bildiren ıraklık açısı bilgilerini topladı.
Hubble Sabiti (H)
Evrenin şu anda genişleme oranını tanımlayan
değer. Hubble sabiti, evrenin büyüklüğünü ve yaşını belirlememize yardımcı
olur ve ayrıca bir gökadanın kırmızıya kayma oranının bir uzaklık tahminine
dönüştürülmesinde kullanılır. Hubble sabiti tam olarak bilinmemektedir,
fakat bu değer 60 ile 80 km/sn/megaparsek arasında bir yerdedir.
IC Kataloğu (IC)
Dizin Kataloğu. 5386 ek yıldız kümesi, bulutsu ve
gökada içeren, bir NGC Kataloğu ilavesidir. İlave aslında, ilki 1895
yılında, ikincisi 1908 yılında basılan iki kataloğun birleşimidir. Bakınız
NGC Kataloğu.
Iraklık (Uzaklık) Açısı
Dünya'nın Güneş etrafında dönerken değişen konumu
nedeniyle, yakın yıldızların görünür konumlarında meydana gelen küçücük
dönemsel değişim. Yıldız ne kadar yakınsa, değişim o kadar büyük olur.
Uzaklık açısı yaysaniyesi cinsinden olmak şartıyla, yıldızlara olan uzaklık
parsek bazında, basitçe 1/uzaklık açısıdır (ışıkyılı bazında 3,2616/uzaklık
açısıdır).
Işıkyılı (ıy)
Işığın bir yıl içerisinde katettiği mesafe. 9,46
trilyon km, 63.240 gök birimiveya 0,3066 parseğe eşittir.
Kahverengi Cüce Yıldız
Doğumu sırasında, merkezinde nükleer tepkimeler
oluşturabilmek için çok küçük olan başarısız yıldızlardır. Çok yaygın
olabilirler, fakat çok sönük olduklarından, bulunmaları çok zordur.
Kahverengi cüceler, kahverengi değildirler. Hayatlarına
sönük bir kırmızı renkle parlayarak başlarlar ve sonra soluklaşırlar.
Kahverengi cüceler gezegenlerden daha büyüktürler ve kütleleri Jüpiter'in 10
katı ile 80 katı arasında değişir (veya Güneşin 0,01-0,08 katı). Kahverengi
cücelerin başlıca iki türü vardır. Daha sıcak olanlar (1.500K-2.500K) L
sınıfı, daha soğuk olanlar (1.500K'nın altı) T sınıfıdır. En sıcak
kahverengi cüceler bazen M sınıfı çok soğuk kızıl cüceler olarak
sınıflandırılırlar.
Kara Delik
Büyük kütleli üstdev bir yıldızın, ömrünün
sonlarında bir üstnova patlamasıyla havaya uçup, uzayda çekim gücünden
hiçbir şeyin kaçamadığı çok yoğun bir nokta yarattığı durumlarda oluşan en
büyük evrensel su gideridir.
Karanlık Madde
Görünen yıldız ve bulutsular, evrendeki tüm
maddelerin yalnızca küçük bir kesirini meydana getirir. Geri kalanı
bulunması kolay olmayan bir biçimdedir, fakat gökadalardaki
yıldızların ve kümelerdeki gökadaların hareketlerine yaptığı etkiler
nedeniyle varlığı çok belirgindir. Karanlık madde belki de birçok çeşit
atomaltı parçacıktan oluşmaktadır.
Kırmızı Cüce Yıldız
En küçük ve en soluk yıldız. Hiçbiri dünyadan
çıplak gözle görülemese de, tüm yıldızların yaklaşık %80'i kırmızı cücedir.
Güneş'in parlaklığının %1'inden daha az ışıldadıklarından, uzun
ömürlüdürler. En küçükleri muhtemelen trilyonlarca yıl yaşayacaktır. Bunlar,
M tipi yıldız olarak sınıflandırılmaktadırlar.
Kırmızıya Kayma (z)
Işık kaynağının gözlemciden uzaklaşması veya
evrenin genişlemesi nedeniyle, ışığın dalga boyundaki artış. Genişleyen bir
evrende, daha büyük kırmızıya kayma oranına sahip gökadalar, daha küçük
kırmızıya kayma oranına sahip gökadalara kıyasla daha uzak mesafede yer
alırlar. Kırmızıya kaymalar, ışığın kara delik gibi güçlü yerçekimsel
alanlarda tırmanması nedeniyle de oluşur.
Kuasar
Aydınlatma gücü aşırı derecede yüksek çekirdeği,
gökadanın kendisinden yüzlerce kez daha parlak olan bir gökada. Bunlar
milyarlarca ışıkyılı uzaklıkta yer alırlar ve evrenin ilk dönemlerinin bir özelliğiydiler. Bir kuasarın enerji kaynağı, büyük bir ihtimalle çok büyük bir kara deliğe düşen
maddedir.
Küresel Yıldız Kümesi
Binlerce yıldızı içeren küre biçiminde bir küme.
Küresel kümeler genellikle 50 ila 150 ışıkyılı arasında bir
büyüklüğe sahip olur ve gökadaları çevreleyen küresel hale içerisinde
serpilmiş olarak bulunur.
Max Wolf
1919-1931 yılları arasında yüksek özdevinimli
yıldızları araştırıp, 1566 yakın yıldızı listeleyen bir gökbilimci.
MCG Kataloğu (MCG)
Gökadaların Biçimsel Kataloğu (Morphological
Catalogue of Galaxies). 1962-1974 yılları arasında hazırlanan ve -45°
yükselimin kuzeyindeki 31.000 gökadayı kapsayan bir katalog.
Merceksi (Mercimek) Gökada
Mercimeğe benzer şekli olan (ya da merceğin yandan
görünüşlü ) gökada. Bunlar, eliptik (oval) gökada ile sarmal gökada arasında
yer alan orta bir tiptir. Merceksiler, S0 türü olarak sınıflandırılırlar.
Milyar
1 Milyar = 1.000.000.000
Mutlak (Salt) Parlaklık
Bir cismin 10 parseklik (=32,6 ışıkyılı) bir
uzaklığa yerleştirilebilmesi durumunda sahip olacağı görünür parlaklıktır.
Üstdev bir yıldız -8'lik bir mutlak parlaklığa sahip olabilirken, sönük bir
kızıl cüce +16'lık bir mutlak parlaklığa sahip olabilir. Bu iki aşırı ucun
hemen hemen ortasında bir değere sahip olan Güneşimizin mutlak parlaklığı
+4,8 kadirdir.
NGC Kataloğu (NGC)
Yeni Genel Katalog. 1888 yılında J.Dreyer
tarafından basılmış olan ve en parlak 7840 yıldız kümesi, bulutsu ve
gökadayı içeren bir katalog. Bakınız IC Kataloğu.
Nötron Yıldızı
Bir üstdev yıldızın, bir üstnova patlaması
sırasında tamamen nötronlardan oluşacak kadar çok çökmüş çekirdeği. 8 ila 60
Güneş kütlesindeki yıldızların çoğunun ömrü genellikle 1,4 Güneş kütlesinde
nötron yıldızları oluşturarak sona erer. Nötron yıldızları yalnızca 10 km
genişliğindedir ve inanılmaz yoğunluğa sahiptir. Bir çay kaşığı nötron
yıldızı malzemesi, yüz milyonlarca tonluk bir kütleye sahip olabilir.
Bakınız kara delik.
OB Birliği
Birkaç yüz ışıkyıllık bir alana saçılmış, onlarca veya yüzlerce çok parlak yıldızdan oluşan gevşek bir grup.
Bir OB birliği içindeki yıldızlar aynı yıldız oluşum bölgesinde
oluşmuşlardır ve birbirlerinden yavaşça uzaklaşırlar. Bunlara genellikle
gökadaların
sarmal kollarında rastlanır.
Özdevinim
Yakın yıldızların, gökada içerisindeki bağımsız
hareketleri nedeniyle, görünür konumlarında uzun yıllar içerisinde meydana
gelen yavaş, düzenli değişim. En yakın ve en hızlı yıldızlar için bile bir
derece veya daha fazla ilerleme yüzyıllar sürer.
Parlak Yıldız Kataloğu
(HR, BS, Yale)
Yale Üniversitesi Gözlemevi tarafından basılan ve
+6,5 kadirden daha parlak hemen hemen tüm yıldızları kapsayan bir yıldız
kataloğudur. İlk baskı 1908 yılında Harvard Düzeltilmiş Işıkölçüm Kataloğu
adıyla yapıldı ve 9096 yıldız içeriyordu. Şu andaki sürüm 5. baskıdır.
Parlaklık (Kadir)
Bakınız görünürdeki parlaklık, mutlak parlaklık.
Parsek (pc)
Bir yıldızın 1 yaysaniyelik uzaklık açısı
değişimine sahip olabilmek için bulunması gerekli uzaklık (Aslında hiçbir
yıldız bu kadar yakın değildir). 1 parsek = 3,2616 ışıkyılı.
PGC Kataloğu (PGC)
Başlıca Gökadalar Kataloğu. 1989 yılında
yayınlanmış, en parlak 73.197 gökadayı içeren bir katalogdur. Gökadalar
1989'dan beri PGC numarası almaya devam etmişlerdir. Bu nedenle, şu anda PGC
numarası olan 1 milyonun üzerinde gökada vardır.
Sağ Açıklık (SA)
Bakınız eşlek konsayıları.
Saniye
Bakınız yaysaniyesi.
Sarı Cüce Yıldız
Güneş'e benzer herhangi bir küçük sarı yıldız. Bu
yıldızlar, G tipi yıldızlar olarak sınıflandırılır.
Sarmal Gökada
Sarmal kolları olan bir gökada. İki ana tipi
vardır. Merkez çubuğu olanlar (SB) ve olmayanlar (S veya SA). Sarmal
gökadalar ayrıca sarmal kollarının ne kadar sıkı sarıldığına bağlı olarak a,
b,c (ve bazen de d) tipleri olarak alt sınıflara ayrılmıştır.
Sıcaklık
Gökbilimde sıcaklık, +273°C'ye eşit olan Kelvin
(K) ölçeği ile ölçülür. Buna göre, 20°C'lik gün ortası Dünya sıcaklığı, 293
K'e eşittir ve Güneş'in yüzey sıcaklığı olan 5500°C, yaklaşık 5770 K'dir.
Takımyıldız
Farklı parlaklık ve uzaklıktaki yıldızların gece
göğünde şans eseri aynı hizada yer alarak oluşturdukları rastgele
desenlerdir. 88 adet takımyıldız vardır. Bunlardan 48 tanesi eski
Yunanlılarca listelenmiş, diğer 40 tanesi 1600 yılından sonra eklenmiştir.
Tayf Sınıflandırması
Yıldızları sınıflandırmak için kullanılan sistem.
Yıldızlar, sıcak mavi-beyaz yıldızlardan soğuk kırmızı yıldızlara kadar yedi
ana kategoriye ayrılır; O, B, A, F, G, K ve M. Bir alt sınıfı göstermek için
genellikle bir sayı (0'dan 9'a) eklenir. Yıldızın büyüklüğünü göstemek için
bazen bir Roma rakamı eklenir. Üstdev yıldızlar sınıf I, dev yıldızlar sınıf
III ve sıradan anakol yıldızları da sınıf V'tir (II. ve IV. tipler ara
tiplerdir). Güneş tip G2V iken Arktürüs (dev bir turuncu yıldız) tip
K2III'tür.
Trilyon
1 Trilyon = 1.000.000.000.000
Turuncu Cüce Yıldız
Güneş benzeri sarı yıldızlarla, kırmızı cücelerin
arasında bir aydınlatma gücüne sahip yıldızlardır.
UGC Kataloğu (UGC)
Uppsala Genel Gökada Kataloğu. 1973'de yayınlanan
ve -2,5° yükselimin kuzeyindeki 12.939 parlak gökadayı içeren bir katalog.
Bakınız ESO Kataloğu.
Üstdev Yıldız
Hidrojen yanmasının durması yıldızların dış
katmanlarının genişlemesine neden olduğundan, 10 Güneş kütlesinden daha
büyük yıldızlar ömürlerinin sonlarında bir üstdev yıldız haline gelirler.
Üstdev yıldızlar tüm yıldızların en büyükleri ve en parlaklarıdırlar
ve bunlar genellikle bir üstnova patlamasıyla havaya uçup, bir
nötron yıldızı veya bir karadelik yaratarak son bulurlar. Bakınız cüce
yıldız, dev yıldız.
Üstküme
Yüzlerce veya binlerce gökada grubundan oluşan
büyük topluluk. Üstkümelerin büyüklüğü 100 milyon ila 500 milyon ışık yılı
arasında değişir ve bunlar genellikle içlerinde yalnızca birkaç gökadanın
var olduğu geniş boşlukları çevreleyen büyük gökada duvarları veya
tabakaları içerisine gömülü olurlar. Üstkümeler evrenin ilk dönemlerinde,
maddenin yerçekiminin etkisiyle bir araya kümelendiği zamanlarda oluşmuştur.
Üstgökada Konsayıları
(B, E)
Başak Üstkümesi'nin yaklaşık düzlemi üzerine
kurulmuş bir konsayı sistemi. Üstgökada düzlemi Güneş'ten ve Başak
Kümesi'nin ortasından geçer. Birkaç yakın üstküme de bu düzlem
yakınında yer almaktadır. Üstgökada konsayıları için kullanılan semboller B
(boylam - longitude L) ve E'dir (enlem - latitude B). Üstgökada enlem ve
boylamının sıfır noktası SA = 02s49dk24sn, DA = +59°31'42", üstgökada kuzey
kutbu ise SA = 18s55dk01sn, DA = +15°42'32"dir (2000 yılı konsayıları).
Üstnova
Kısa bir süre için milyarlarca yıldızdan oluşan
tüm bir gökadadan daha fazla ışık veren felaket bir yıldız patlaması. Bu
durum, bir üstdev yıldızın tüm nükleer yakıtının tükenip, yıldız
çekirdeğinin çökerek, dış katmanlarını fırlatacak kadar büyük miktardaki bir
enerjinin ortaya çıktığı durumlarda meydana gelir ve geriye bir nötron
yıldızı veya aşırı durumlarda bir kara delik kalır.
Üstnova Kalıntısı
Bir üstnova patlamasıyla yüksek hızda
fırlatılmış, genişleyen bir gaz bulutsusu olarak gözüken yıldız
kalıntısı.
Verimli (Zengin) Gökada
Kümeleri
Yüzlerce büyük gökada içeren gökada kümeleri. En
yakın verimli küme Başak Kümesi'dir. En zengin kümeler binin üzerinde büyük
gökada içerebilir. Yakın evrendeki verimli kümelerin çoğu, Abell
Kataloğu'nda listelenmektedir.
Willem Luyten
1930 yılından, 1980 yılına kadar Bruce Özdevinim
Araştırması (1944) ve Luyten-Palomar Araştırması (1970) dahil birkaç büyük
araştırmada, binlerce yakın yıldızı keşfeden bir gökbilimcidir. Luyten,
aralarında Luyten Kataloğu (L), Luyten-Palomar Kataloğu (LP), Luyten 2/10
Yaysaniyesi Kataloğu (Two-Tenths) (LTT), Luyten 4/10 Yaysaniyesi Kataloğu (Four-Tenths)
(LFT) ve Luyten Yarım Saniye Kataloğu'nun (Half-Second) (LHS) da bulunduğu
birçok özdevinim kataloğu hazırlamıştır.
Yale Kataloğu
Bakınız Parlak Yıldız Kataloğu.
Yaydakikası (')
Küçük açılar için bir ölçüdür. 1 yaydakikası =
1/60 derece.
Yaysaniyesi (")
Çok küçük açılar için bir ölçü birimidir. 1
yaysaniyesi = 1/60 yaydakikası = 1/3600 derece.
Yıldız Birliği
Bakınız OB birliği.
Yıldız Kümeleri
Bakınız açık yıldız kümeleri, küresel kümeler
Yıldız Sınıflandırması
Bakınız tayf sınıflandırması.
Yükselim (Dik Açıklık)
Bakınız eşlek konsayıları.
Evrenin Haritası
-
Astronomi
Hiçbir
yazı/ resim izinsiz olarak kullanılamaz!! Telif hakları uyarınca
bu bir suçtur..! Tüm hakları
Çetin BAL'
a aittir. Kaynak gösterilmek şartıyla siteden alıntı yapılabilir.
The Time Machine Project © 2005
Cetin BAL - GSM:+90 05366063183 -Turkiye/Denizli
Ana Sayfa /
index
/Roket
bilimi /
E-Mail
/CetinBAL/Quantum
Teleportation-2
Time Travel Technology /Ziyaretçi
Defteri /UFO
Technology/Duyuru
Kuantum Teleportation
/Kuantum
Fizigi /Uçaklar(Aeroplane)
New World Order(Macro Philosophy)
|
|